ANNA HLEBOWICZ Bez początku bez końca
Wernisaż 6 kwietnia godzina 19:00 (wystawa od 6 kwietnia do 6 maja)
Anna Hlebowicz urodziła się w 1986 r. w Sokółce na Podlasiu. Ukończyła Liceum Plastyczne im. Artura Grottgera w Supraślu. Studia rozpoczęła na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Akademickie poszukiwania twórcze obejmowały nie tylko malarstwo i rysunek, ale także struktury wizualne, tkaninę artystyczną, fresk i sgraffito. Uczęszczała do pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego prowadzonej przez prof. Edwarda Tarkowskiego. Warsztat tkacki doskonaliła pod okiem prof. Doroty Grynczel. W 2011 r. Anna Hlebowicz obroniła dyplom z malarstwa sztalugowego w pracowni prof. Stanisława Baja. Najważniejszym źródłem inspiracji twórczych dla artystki są podlaskie pejzaże rodzinnych Krynek. W 2019 roku obroniła doktorat na ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa.
Prace Anny Hlebowicz powstają na styku życiowego pragmatyzmu oraz tkwiącej w człowieku potrzeby zmierzenia się z doskonałością. Asumptem do ich powstawania jest pragnienie przeniesienia się mentalnie w delikatny świat utopijnej, kojącej przestrzeni błękitu i ładu symetrii.
Choć z odległości wytkana materia prac Hlebowicz wygląda na uładzoną i spokojną, z bliska odkrywa się fascynujący świat: fakturowość dartych nici, fuzję kędzierzawych linii, ich zawiłość i rytmiczny bieg, a zarazem sztywność, piękno porządku i rygor splotów. Uporządkowany rytm, zamknięty w prostocie geometrii koresponduje tam ze spokojem i czystością kompozycji monochromatycznych. Posmak duchowości i intelektualnej zadumy błękitów, indygo, kobaltu i ultramaryny nie jest przypisany tylko wybranym desygnatom – materią twórczą naznaczoną dodatkowymi konotacjami i wykorzystaną w procesie tkackim stały się niechciane, często zużyte i stare, dżinsy.
Wytkany z tkanin z odzysku dwustronny płaszcz pozwala mi nie tylko stworzyć intymną narrację odwołującą się do świata ludzkich emocji i codziennych historii, ale także koresponduje z frapującą mnie ideą minimalizmu oraz nadawania przedmiotom drugiego życia i wykorzystywania ich w przekazie plastycznym i konceptualnym osadzonym na pograniczu symbolu i materii.
Wielkie tkane koła i oszczędne w środkach wyrazu rytmiczne reliefy przywołują różne ujęcia koloru niebieskiego, symbolu zarówno nicości i magicznego bezczasu, jak i wolności, inspiracji, onirycznej atmosfery marzeń. Poprzez tworzenie abstrakcyjnej, samowystarczalnej przestrzeni Artystka nawiązuje do fascynującej cykliczności bytu oraz uporządkowanego chaosu naznaczającego naturę.
inspiracji Anny Hlebowicz jest dość szeroki: od rytmiczności natury, poprzez zainteresowanie światopoglądem i semiologią mieszkańców Azji, chromatykę i psychologię niektórych barw aż do aktualnych i wnikających w świat artystów idei recyklingu i ratowania istnienia na ziemi. W sztuce granica pomiędzy aktami zniszczenia a stworzenia jest płynna. Rytm natury i kontekst recyklingu przypomina o cyklu zmian życia, które zatacza swój własny krąg. Przestrzeń błękitów połączona z obrazem kuli, hemisfery czy koła, które nie ma ani początku, ani końca, przywołuje odczucia braku, nastraja melancholią. Tkaniny Artystki stanowią przygotowaną dla nas mentalną przestrzeń pełną refleksji o nieosiągalności ideału, naturze jako ciągłym stawaniu się oraz subtelnych powiązaniach pomiędzy sacrum a profanum.
Tkaniny Hlebowicz odzwierciedlają noszoną skrycie duszę pełną uniwersalnych pytań. Wszystkie razem tworzą nieskończoność dialogu, którego współtwórcą i tym, który wykuwa treść i sens oraz snuje nić przekazu, jest Odbiorca.
Weronika Zasada-Stańska