ERNEST ZAWADA Pejzaż abstrakcyjny – kontynuacja
Urodzony w 1971 roku w Cieszynie. Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z Wyróżnieniem w Pracowni prof. Stefana Gierowskiego i doc. Krzysztofa Wyznera (1995). Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1995, 2007). Nominowany do Nagrody Ikara w 2006 roku oraz Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego. W 2001 roku obronił pracę doktorską, a w 2008 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuki, natomiast w 2009 tytuł profesora nadzwyczajnego. Autor 70 wystaw indywidualnych. Dotychczas brał udział w 75 wystawach zbiorowych. Wystawiał m.in. w USA (Waszyngton, Nowy Jork), Niemczech (Padeborn), Włoszech (Rzym), na Słowacji (Bratysława), Ukrainie (Stanisławów), Węgrzech (Budapeszt), w Austrii (Wiedeń), Belgii (Bruksela) i Czechach (Ostrawa) z artystami tej miary co Igor Mitoraj, Reinhard Roy, Istvan Haasz, Jo Kun, Dominique Chapusit i inni. Jego malarstwo reprodukowano w albumie wydanym przez Galerię Prezydencką w Warszawie, obok prac znamienitych malarzy, takich jak Jerzy Nowosielski, Stefan Gierowski, Jan Tarasin, Henryk Stażewski, Władysław Hasior, Jerzy Tchórzewski, Rajmund Ziemski i inni. Prezentował prace podczas kolejnych edycji Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Ulicy w Warszawie oraz Festiwalu Karuzela Cooltury (obok Franciszka Starowieyskiego). Autor książki Nauka rysunku. Ucz się od polskich mistrzów (Wydawnictwo PWN) oraz artykułów pokonferencyjnych (międzynarodowe konferencje metodyczne dotyczące kształcenia plastycznego). Zajmuje się malarstwem sztalugowym, grafiką warsztatową, rzeźbą i instalacją. Jest autorem happeningów w przestrzeni publicznej. Aktualnie pełni funkcję kuratora Galerii Akademickiej ATH w Bielsku-Białej. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych, m.in. w Acco (Izrael), w Watykanie, w Bielsku-Białej oraz prywatnych w kraju i na świecie, m.in. w kolekcji Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Promotor 103 prac licencjackich, inżynierskich i magisterskich. Aktualnie zatrudniony jako pracownik naukowy w Katedrze Pedagogiki Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Współpracuje z ośrodkami naukowymi w kraju i za granicą (Uniwersytet w Ostrawie).
(…) Artysta wyrósł w górach – bezpośrednie przeżywanie natury i fizyczności otoczenia stało się fundamentem jego dalszych artystycznych poczynań. Potęga gór niejednokrotnie otwierała muzyków, malarzy czy poetów na transcendencję bądź metafizykę, wzmacniała odczucie niematerialności, a w przypadku Zawady – uczuliła artystę na możliwość realizacji nietypowej ikony, pomyślanej zgodnie z poniechanym zapisem w Piśmie, późniejszą wojowniczą dyrektywą ikonoklazmu czy łagodniejszą decyzją protestantów: bez wizualnego wyobrażenia Boga czy postaci świętych o własnej historii… Treścią tej ikony – zdaniem malarza – mogła się stać żyjąca barwa, a także rozsiane w obszarze jej ponurego substratu lub świetlistej przestrzeni śladowe, nikłe, wieloznaczne sygnały, budujące różnego rodzaju aluzje do materialności świata natury, zjawisk i przedmiotów, jednocześnie ukierunkowane na bardziej wartościowe symbolizowanie. Koncepcja malarstwa Zawady nie ogranicza się więc do idei wystarczających do powstawania płócien stricte abstrakcyjnych, preferujących zamiast przedmiotowości wyraz samych środków, choć konkretne obrazy artysty opierają się na nich w tak dużym stopniu, że wskazują na związki przede wszystkim właśnie z abstrakcją, a w znacznie mniejszym – z ikoną. (…)
Zbigniew Taranienko
