Iluzja?Abstrakcja? Symbol? Interpretacje przestrzeni w obrazie

Na wystawie zostaną przedstawione dokonania pracowników Katedry Malarstwa i Rysunku Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego imienia Kazimierza Pułaskiego w Radomiu. Celem wystawy jest zaprezentowanie różnych postaw artystycznych przyjmowanych wobec problemu interpretacji rzeczywistości w malarstwie. Z racji odmiennych praktyk i technologii wytwarzania obrazów rezultatem tych działań są zróżnicowane autorskie propozycje. Ich walory wynikają z indywidualnie traktowanego tytułowego problemu artystycznego, którego spektrum rozciąga się od iluzjonizmu po abstrakcyjną interpretację świata realnego.

 (…) W percypowaniu relacji trójwymiarowości uprzywilejowany jest zmysł wzroku i to jemu przypada główna rola w konstruowaniu poczucia przestrzeni w obrazie. Wzrok najpełniej rejestruje otaczającą rzeczywistość, dając nam w pewnym zakresie najbardziej zobiektywizowany pogląd na temat natury i jej cech specyficznych. Od początku istnienia gatunku ludzkiego był zmysłem przetwarzającym najwięcej informacji o świecie i umożliwiał wytwarzanie jego autorskich interpretacji. Ujmowały one fenomeny rzeczywistości przy pomocy podstawowych elementów formy plastycznej – linii, barw, faktur, perspektyw tak, aby dać im jak najbardziej zrozumiałą postać,
możliwą do zobrazowania w danej kulturze. Każda cywilizacja wytworzyła swoje własne odczuwanie, pojmowanie i interpretowanie przestrzenności świata, owocowało to różnymi sposobami jej wyrażania w płaszczyźnie obrazu. Stosowane były: kontur, krycie figurami, sugerowanie głębi i wypukłości cieniowaniem, relacje figura-tło i ekspresja elementami formy. Posługiwano się też różnymi rodzajami perspektywy, co wynikało z poziomu rozwoju danej kultury. 

(…) Mimetyczne kopiowanie natury, a zatem realistyczne odtwarzanie przestrzenności jest dzisiaj niewystarczające, ponieważ nie oddaje istoty przedmiotów, nie odpowiada też potrzebom poznawczym współczesnego odbiorcy. Dzisiejsza rzeczywistość jest wielowymiarowa, na jej znaną nam z doświadczenia postać nakładają się wszędobylskie obrazy wytwarzane mechanicznie, zwielokrotniane poprzez ingerencję mediów elektronicznych. Obraz mimetyczny nie zaspakaja również potrzeb badawczych artysty. Jest zbyt jednostronny, ubogi w znaczenia. Z tej przyczyny obrazy współczesne nie naśladują rzeczywistości, ponieważ same stają się jej częścią, tworząc rozedrganą i wszechobecną ikonosferę, w której każda  dodatkowa forma przestrzenności wytwarza się w wyniku wzajemnego oddziaływania jej elementów składowych – obrazów pozbawionych materialności – images.

Kazimierz M. Łyszcz

Małgorzata Strzelec. Urodzona w 1952 roku w Radomiu. Studia w latach 1972–1977 na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Studiowała w Pracowniach Malarstwa prof. Jacka Żuławskiego, a potem prof. Jerzego Usarewicza i prof. Kazimierza Ostrowskiego oraz w Pracowni Tkaniny prof. Józefy Wnukowej i w Pracowni Ceramiki prof. Hanny Żuławskiej. W 2019 r. otrzymała tytuł profesora sztuk plastycznych. Obecnie zatrudniona na stanowisku profesora na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu. Tworzy obrazy, posługując się techniką olejną oraz akwarelą.

Katarzyna Nowicka-Urbańska. Urodzona w 1963 roku w Radomiu. W latach 1982–1987 studiowała Malarstwo na Wydziale Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom w zakresie malarstwa uzyskała w Pracowni prof. Kiejstuta Bereźnickiego. W 2004 roku otrzymała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej Malarstwo. Obecnie zatrudniona na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu, na stanowisku profesora uczelni. Wykorzystuje technikę olejną, odbitkami xero malowanymi/naklejanymi na płótno.

Kazimierz Mirosław Łyszcz. Urodzony w 1967 roku w Kozienicach. W latach 1988–1995 studiował w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom w 1995 roku w Pracowni Malarstwa prof. Mariana Stelmasika, aneks w Pracowni Struktur Wizualnych adj. Dobrosława Bagińskiego. W 2006 r. obronił rozprawę doktorską z zakresu estetyki i filozofii sztuki. Obecnie zatrudniony na stanowisku adiunkta na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu. Maluje obrazy, używając techniki temperowej i akwarelowej.

Stanisław Zbigniew Kamieński. Urodzony w 1951 roku w Radomiu. Studia: Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie i w Warszawie w latach 1970–75. Dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Litografii (prowadzonej wówczas przez doc. Mariana Rojewskiego) na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie w 1975 r. W 2000 roku otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. Obecnie zatrudniony na stanowisku profesora na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego. Posługuje się ołówkiem/liniałem, cyrklem, temperą/pędzlem na papierze.

Łukasz Rudecki. Urodzony w 1979 roku w Radomiu. Absolwent Katedry Sztuki Politechniki Radomskiej (obecnie Wydział Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu). Dyplom z wyróżnieniem – Malarstwo w Pracowni prof. Aleksandra Olszewskiego, aneks – Grafika Warsztatowa w Pracowni dr. hab. Krzysztofa Wyznera. W 2018 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego. Obecnie zatrudniony na stanowisku profesora uczelni w Katedrze Malarstwa i Rysunku na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu.
Maluje obrazy farbami olejnymi.

Apoloniusz Węgłowski. Urodzony w 1951 roku w Piasecznie. Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Stefana Gierowskiego w 1982 roku. Zrealizował aneksy do dyplomu: Grafika u prof. Haliny Chrostowskiej, Kompozycja u prof. Romana Owidzkiego oraz Tkanina u prof. Wojciecha Sadleya. W 2015 r. otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. Obecnie zatrudniony na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu oraz Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Komponuje obrazy, posługując się techniką olejną.