JAN RYLKE Ogrody

JAN RYLKE    Malarz i historyk sztuki ogrodowej. Urodzony w 1944 roku. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie (1962). Dyplom na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1968); rozprawa doktorska (1976); habilitacja (1988); tytuł profesora (2002).

Wieloletni wykładowca Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (ostatnio Katedra Sztuki Krajobrazu na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu). Od 2013 roku w Katedrze Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Od 2021 roku – po ponad 50 latach kształcenia studentów architektury krajobrazu – na emeryturze.       

www.rylke.pl

Obiekty eksponowane w Galerii Test – obrazy i makiety – charakteryzują poszczególne style w sztuce ogrodowej. Są one związane z napisanym przez Artystę podręcznikiem Historia sztuki ogrodowej, który jest dostępny w Internecie pod linkiem: www.sztukakrajobrazu.pl/historia_sztuki_ogrodowej.pdf.

Podczas wernisażu będzie możliwość otrzymania wspomnianej książki z autografem Autora (liczba egzemplarzy ograniczonaJ).

17 obrazów wykonanych farbą akrylową na płótnie (60 x 80 cm, 2020–2021) oraz 8 makiet sporządzonych z klejonego drewna (30 x 50 x 10-20 cm, 2018). Na obrazach Jan Rylke odwołał się do motywów zaczerpniętych z istniejących, historycznych ogrodów, zaś  do „wizerunku ogrodu, pokazującego dominujący w danym okresie wygląd pożądanego otoczenia, dodał współczesny ogrodowi, rzeźbiarski wizerunek człowieka, który pozwala na określenie jego miejsca w tak zorganizowanym świecie”. Makiety z kolei pokazują zastosowany w projektach układ przestrzenny.

Fragment tekstu Grzegorza Borkowskiego, napisanego do katalogu towarzyszącego wystawie:

Ogród rokokowy

Zaangażowane zagłębianie się Jana Rylkego w zagadnienia ogrodowej sztuki przywołuje jednocześnie zdecydowanie szerszy ogólnokulturowy wymiar. Prowadzi nas ku rozumieniu wszelkiej sztuki jako dziedziny integralnie związanej z całą kulturą i żywotnością natury. Ogród bowiem jawi się w tej perspektywie jako synteza czy raczej organiczne zespolenie różnych dziedzin twórczości poprzez umożliwienie synergii różnych porządków odczuwania – zharmonizowanie wrażliwości na wymowę  architektury, rzeźby, pejzażu – a w rezultacie też i malarstwa.

Ogrody są przecież fenomenami, których tworzenie i świadome przebywanie w nich umożliwia poszukiwanie (ale i odnajdywanie) swojego miejsca w świecie. Miejsca pośród wątków i idei kultury minionych epok i czasu teraźniejszego. Jakikolwiek bowiem, choćby najodleglejszy w czasie kanon ogrodu chcielibyśmy realizować, przyjdzie nam to robić na współczesnej nam ziemi, współdziałać z roślinnością rosnącą w czasie teraźniejszym. W tym sensie sztuka ogrodowa pomaga nam otworzyć się na przestrzenie splatające dorobek minionych epok z naszą współczesnością, pozwala się z niej wynurzyć by w ten sposób intensywniej doświadczać jej specyfikę. Ogrody oferują nam rozliczne ścieżki poznawania świata i siebie jako jego cząstki, Doznawania siebie już nie jako wyalienowanego indywiduum.

Ogród grecki

 Dlatego sądzę, że prezentacja tego malarskiego cyklu nie jest po prostu tylko wystawą malarstwa, lecz raczej wypowiedzią artystyczną o złożonych związkach sztuki z przemianami w kulturze i ze światem przyrody. W całym przedsięwzięciu Jana Rylkego – wyborze tematu, napisanej książce i namalowanych obrazach – dostrzec można postawę wykroczenia poza sztukę redukowaną do jej wyizolowanych dziedzin, określonych przez artystyczne media, stylistyki i konwencje.

Modernistyczny ogród z połowy XX wieku (organiczny)